Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010
Παρ'ολίγον πέτρες
Λίγο φως
μπρος στα μάτια
κάτι καλώδια
κάτι μπρίζες
ξεπετάγονται απ'
το πουθενά
του πουθενά
σκασμένοι ρόζοι στα χέρια
βρεμμένο και γεμάτο καπνό
ξύλινο γραφείο
ένα κουτάκι στα χέρια
η ολοκληρωμένη
βόλτα στο
γαμημένο το
ποτάμι
μεταξύ
λάσπης
και σκατίλας σκυλιών
και
λαδίλας
απ' τις
παράγκες
δίπλα
αν σε αγγίζει,
είναι εδώ
και αξίζει
να είναι
όντως εδώ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
E λοιπον, δεν μπορω να καταλαβω πώς βγάζεις τόση ομορφιά, αφου πρωτα παραθεσεις ένα σωρό βρώμικες και παρακμιακές εικόνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμορφιά, γαμώτο.
Δεν έχω καπέλο να σου βγάλω, όταν ξαναρθεις κερναω φασκομηλο (με βοτκα)