Ζωγραφική/ Οράματα

3-4 φιγούρες:
*ο Χριστός-Κτήνος με τα πόδια του Γερακιού,
το Ένα φτερό το θεϊκό και το Ένα μάτι το ανθρώπινο/
*ο Μολώχ με το τεράστιο κεφάλι,
το τεράστιο στόμα τίγκα στους κυνόδοντους, τα άπειρα αντρικά χέρια,
και ένα μεγάλο Μουνί στο στομάχι, φλογισμένο,
να καταπίνει τα βρέφη-θυσίες/
*η Ανίμα και ο Άνιμους, απ' τη μία γυναίκα παχιά και άσχημη,
όπως η Πρωτόγονη, Φυσική Ομορφιά, η Πρώτη Ομορφιά που Υπήρξε,
να τη στέφει το φεγγάρι- από δίπλα ένα πεόμορφο πλάσμα,
με στόμα τρούπα που δίχως πάτο καταπίνει γαλαξίες, τριγυρισμένος
από ψωλές, ψωλές, ψωλές, και ένα καβούκι σαλιγκαριού που
φτύνει πίσσα και χύσια/
*μια ανώνυμη φιγούρα που δε τη γνωρίζω, σα προτομή, άγαλμα Πολιτισμού άγνωστου,
να μασουλάει νεογνά με σαγόνια ανάγκης, να καβαλάει νέφη
και να κλάνει οχιές και κόμπρες.

Μετά:
*βότκα και συμπάθεια,
*ο Ντοστογιέβσκι να λαμβάνει με χαρά περίσσια το καρφί το σκουριασμένο του Μάρτυρα, ακριβώς στο κέντρο του κούτελου, της γκλάβας του,
*Το μικροσκοπικό κυπαρίσσι να χτυπάει σα καρδιά αθώα ορφανού
(το ΤΩΡΑ)
και το τιτάνιο δέντρο Ιησούς-Αλλάχ σε παρτούζα
(το δήθεν ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ),
αυτά τα δυο να φυτρώνουν στη πραγματικότητα το ένα δίπλα απ' το άλλο,
και το τιτάνιο δέντρο Ιησούς-Αλλάχ να προσπαθεί μάταια
να τραγανίσει με παμφάγες ορέξεις το κυπαρίσσι
*Και στο τέλος
(του ΤΩΡΑ, ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ;)
ένα δέντρο που φυτρώνει ανάποδα,
οι ρίζες στον ουρανό, να καταλήγουν σε μια σπονδυλική στήλη,
σε κομμάτια μοιρασμένη, σε μερίδες,
και ένα κρανίο σπασμένο να αιωρείται στη κορυφή.

Τριγύρω του: καρφιά και αγκάθια.


(ο Μολώχ σα το μείγμα του σέρνικου και θηλυκού στοιχείου του συλλογικού υποσυνείδητου, η θυσία, η βία και το αίμα στο ενδιάμεσο ενός Κενού που όλοι γεννάμε μέρα με τη μέρα και το ονοματίζουμε: πίστη, οικογένεια, δουλειά/καριέρα, και πάει λέγοντας)